Eduard von Höpfner urodził się w 1797 roku w Berlinie w rodzinie wojskowej, po ukończeniu gimnazjum wstąpił do korpusu kadetów, jednak w 1813 roku przerwał naukę i wstąpił na ochotnika do pułku dragonów, z którym wziął udział w kampaniach lat 1813-1814. Po powrocie w 1816 roku w stopniu podporucznika do Prus rozpoczął służbę garnizonową, którą w 1820 roku przerwało wstąpienie do Szkoły Wojskowej, w tym czasie przejawiał zainteresowanie nie tylko wojskowością, ale również filozofia i muzyką, po krótkiej służbie w biurze topograficznym dywizji w Głogowie, w 1833 roku został przeniesiony do Sztabu Generalnego armii w Berlinie. W tym okresie rozpoczął wydawanie rozpraw poświęconych zagadnieniom wojen napoleońskich, skupiając się przede wszystkim na kampanii 1813 roku. W 1848 roku, ze względów zdrowotnych, zakończył czynną służbę wojskową i został przeniesiony na stanowisko dyrektora Szkoły Wojskowej w Berlinie. Ostatnie lata swego życia poświęcił spisaniu historii wojny lat 1806-1807. Zmarł w 1858 roku w Berlinie.