Powiedz mi prawdę o sobie
Bernardinum
Wysyłka:
wtorek (2024-11-12)
Sugerowana cena
Nasza cena
39,20 PLN
Oszczędzasz 20%
Najniższa cena w ciągu ostatnich 30 dni: 22,41 zł
Jest to biografia O. Grzegorza Ciorocha OFMConv (1962-2004) pierwszego
kustosza franciszkańskiej Kustodii Rosyjskiej, wielkiego misjonarza
Rosji, który zginął w wyniku zamachu pod Kobryniem na Białorusi.
Jest to pierwsza publikacja opisująca w detalach realia pracy
katolickich misjonarzy w Rosji od lat 90. ubiegłego wieku.
Życiorys o. Cirocha: O. Grzegorz Cioroch (1962-2004) to najwybitniejszy
franciszkanin XX wieku po Świętym Maksymilianie. Był wielkim
misjonarzem Rosji, gdzie od początku lat 90. pod skrzydłami arcybpa
Kondrusiewicza współtworzył pierwsze seminarium, odegrał kluczową
rolę w odzyskaniu katedry w Moskwie, założył tam najbardziej
liczące się katolickie wydawnictwo, którego ukoronowaniem było jego
dzieło: wielotomowa Rosyjska Encyklopedia Katolicka (gdy Władimir
Putin był u Benedykta XVI z pierwszą wizytą w 2017 r., osobiście
wręczył jej 2 tomy w prezencie Papieżowi). Ojciec Cioroch jako
Kustosz erygował wiele klasztorów, pociągał liczne powołania, a
swoimi zaletami przyciągał zarówno moskiewską inteligencję, jak i
wyznawców Prawosławia. W 2002 roku podjęto próbę ośmieszenia O.
Ciorocha. Nastąpiła tzw. “prowokacja moskiewska“ polegająca na
zorganizowaniu w wynajmowanych od klasztoru pomieszczeniach domu
publicznego, co zostało transmitowane przez oficjalną telewizję, jak
i opisane w gazecie “Komsomolskaja Prawda“. Za całą akcją,
obliczoną na całkowite zdyskredytowanie o. Ciorocha, jak i wszystkich
katolików w Rosji, stała wg przesłanek FSB, a nitki korzyści
wizerunkowych z prowokacji prowadzą do rosyjskiej cerkwi, której
ówczesnym szefem dyplomacji był późniejszy patriarcha Cyryl. O.
Grzegorz Cioroch nie załamał się i udało mu się oczyścić
wizerunek tak silnie nadszarpnięty medialnie – wobec ludzi i w Radzie
Generalnej Związku Dziennikarzy Rosji. Wstawił się za nim min.
najsłynniejszy rosyjski dysydent, założyciel Memoriału, Siergiej
Kowalow. Kolejne miesiące upływały na ciężkiej i dynamicznej pracy
misyjnej, jednak pojawiły się przeszkody. Nieznani sprawcy
zastraszali, wybili w klasztorze szyby, śledzili ojca Ciorocha,
podsłuchiwali zakonników, by wreszcie w pierwszej połowie 2004 roku
grozić, że nie wróci on z urlopu żywy (co się finalnie dokonało w
lipcu tego roku). Ojciec Cioroch przez długi czas ufał swojemu
uczniowi XX, który świetnie potrafił rozpracować oczekiwania o.
Ciorocha i długo udawał oddanego Kościołowi zakonnika. Gdy o.
Cioroch się zorientował, że nie jest to uczciwy zakonnik, było już
zbyt późno. Między innymi o. XX współodpowiada za skłócenie ojca
Ciorocha z Kurią Generalną w ostatnich miesiącach życia. Skutek był
taki, że gdy o. Grzegorz pojechał na ostatni urlop do Polski na
początku lipca 2004 r. – wiedział o grożącej śmierci, jednak nie
miał do kogo w zakonie zwrócić się o pomoc (jedyne co proponowała
Kuria Generalna pod wypływem dziesiątek donosów XX to przymusowe
leczenie psychiatryczne, niesprawiedliwe i poniżające w tym wypadku
zdrowego człowieka). W drogę powrotną z Polski o. Cioroch udał się
sam samochodem, kierując się na przejście graniczne pod Kobryniem na
Białorusi. Na przejściu granicznym został przetrzymany, a jego auto
na godzinę zostało zabrane gdzieś na bok przez dwóch mężczyzn, pod
pretekstem kontroli. Ojciec Grzegorz wykonał telefon do współbrata w
Petersburgu mówiąc, że być może teraz się wydarzy jego zabicie.
Godzinę później już nie żył. Bezpośrednią przyczyną było
zderzenie z pordzewiałym, nieużywanym już wówczas, mlekowozem
GAZ-53, który stał na obwodnicy Kobrynia. Niestety rodzina zakonna nie
zadbała ani o zgłoszenie do prokuratora tej śmierci 42-letniego
wybitnego misjonarza, ani o przeprowadzenie sekcji zwłok, ani też o
zabezpieczenie wraku samochodu – który porzucili na policyjnym
parkingu w Kobryniu; rozpuszczając jednocześnie kłamliwe wersje o
śmierci, jako o zwykłym wypadku samochodowym, nie mając do tego
żadnych przesłanek. Szczególną nadgorliwością w rozpowiadaniu
kłamstw, tuszowaniu nastrojów i zahamowaniu śledztwa wykazał się o.
YY, który nota bene całkowicie położył misję na swoim terenie.
kustosza franciszkańskiej Kustodii Rosyjskiej, wielkiego misjonarza
Rosji, który zginął w wyniku zamachu pod Kobryniem na Białorusi.
Jest to pierwsza publikacja opisująca w detalach realia pracy
katolickich misjonarzy w Rosji od lat 90. ubiegłego wieku.
Życiorys o. Cirocha: O. Grzegorz Cioroch (1962-2004) to najwybitniejszy
franciszkanin XX wieku po Świętym Maksymilianie. Był wielkim
misjonarzem Rosji, gdzie od początku lat 90. pod skrzydłami arcybpa
Kondrusiewicza współtworzył pierwsze seminarium, odegrał kluczową
rolę w odzyskaniu katedry w Moskwie, założył tam najbardziej
liczące się katolickie wydawnictwo, którego ukoronowaniem było jego
dzieło: wielotomowa Rosyjska Encyklopedia Katolicka (gdy Władimir
Putin był u Benedykta XVI z pierwszą wizytą w 2017 r., osobiście
wręczył jej 2 tomy w prezencie Papieżowi). Ojciec Cioroch jako
Kustosz erygował wiele klasztorów, pociągał liczne powołania, a
swoimi zaletami przyciągał zarówno moskiewską inteligencję, jak i
wyznawców Prawosławia. W 2002 roku podjęto próbę ośmieszenia O.
Ciorocha. Nastąpiła tzw. “prowokacja moskiewska“ polegająca na
zorganizowaniu w wynajmowanych od klasztoru pomieszczeniach domu
publicznego, co zostało transmitowane przez oficjalną telewizję, jak
i opisane w gazecie “Komsomolskaja Prawda“. Za całą akcją,
obliczoną na całkowite zdyskredytowanie o. Ciorocha, jak i wszystkich
katolików w Rosji, stała wg przesłanek FSB, a nitki korzyści
wizerunkowych z prowokacji prowadzą do rosyjskiej cerkwi, której
ówczesnym szefem dyplomacji był późniejszy patriarcha Cyryl. O.
Grzegorz Cioroch nie załamał się i udało mu się oczyścić
wizerunek tak silnie nadszarpnięty medialnie – wobec ludzi i w Radzie
Generalnej Związku Dziennikarzy Rosji. Wstawił się za nim min.
najsłynniejszy rosyjski dysydent, założyciel Memoriału, Siergiej
Kowalow. Kolejne miesiące upływały na ciężkiej i dynamicznej pracy
misyjnej, jednak pojawiły się przeszkody. Nieznani sprawcy
zastraszali, wybili w klasztorze szyby, śledzili ojca Ciorocha,
podsłuchiwali zakonników, by wreszcie w pierwszej połowie 2004 roku
grozić, że nie wróci on z urlopu żywy (co się finalnie dokonało w
lipcu tego roku). Ojciec Cioroch przez długi czas ufał swojemu
uczniowi XX, który świetnie potrafił rozpracować oczekiwania o.
Ciorocha i długo udawał oddanego Kościołowi zakonnika. Gdy o.
Cioroch się zorientował, że nie jest to uczciwy zakonnik, było już
zbyt późno. Między innymi o. XX współodpowiada za skłócenie ojca
Ciorocha z Kurią Generalną w ostatnich miesiącach życia. Skutek był
taki, że gdy o. Grzegorz pojechał na ostatni urlop do Polski na
początku lipca 2004 r. – wiedział o grożącej śmierci, jednak nie
miał do kogo w zakonie zwrócić się o pomoc (jedyne co proponowała
Kuria Generalna pod wypływem dziesiątek donosów XX to przymusowe
leczenie psychiatryczne, niesprawiedliwe i poniżające w tym wypadku
zdrowego człowieka). W drogę powrotną z Polski o. Cioroch udał się
sam samochodem, kierując się na przejście graniczne pod Kobryniem na
Białorusi. Na przejściu granicznym został przetrzymany, a jego auto
na godzinę zostało zabrane gdzieś na bok przez dwóch mężczyzn, pod
pretekstem kontroli. Ojciec Grzegorz wykonał telefon do współbrata w
Petersburgu mówiąc, że być może teraz się wydarzy jego zabicie.
Godzinę później już nie żył. Bezpośrednią przyczyną było
zderzenie z pordzewiałym, nieużywanym już wówczas, mlekowozem
GAZ-53, który stał na obwodnicy Kobrynia. Niestety rodzina zakonna nie
zadbała ani o zgłoszenie do prokuratora tej śmierci 42-letniego
wybitnego misjonarza, ani o przeprowadzenie sekcji zwłok, ani też o
zabezpieczenie wraku samochodu – który porzucili na policyjnym
parkingu w Kobryniu; rozpuszczając jednocześnie kłamliwe wersje o
śmierci, jako o zwykłym wypadku samochodowym, nie mając do tego
żadnych przesłanek. Szczególną nadgorliwością w rozpowiadaniu
kłamstw, tuszowaniu nastrojów i zahamowaniu śledztwa wykazał się o.
YY, który nota bene całkowicie położył misję na swoim terenie.
Szczegóły
Autor: Magdalena Chudzicka
Wydawnictwo: Bernardinum
Kod paskowy: 9788381276559
ISBN: 978-83-8127-655-9
Języki: polski
Rok wydania: 2021
Ilość stron: 308
Format: 17.0 x 24.0 cm
Oprawa: Broszurowa