Rozpoznania i analizy przedstawione przez Annę Pajdzińską w publikacji "Wiersz - złożony sens" dotyczą problematyki usytuowanej na pograniczu dyscyplin. Przedmiotem namysłu jest w recenzowanej książce język traktowany przede wszystkim jako tworzywo dzieła literackiego, przy czym refleksja prowadzona jest w dwóch perspektywach, którym odpowiada podział książki na dwie części.
Pierwszą, zatytułowaną "Problemy językowej organizacji tekstu poetyckiego", tworzą opracowania poświęcone językowym mechanizmom budowania sensu w utworach poetyckich; a zatem punktem wyjścia jest w tym wypadku sam system i założone w nim możliwości.
W części "Zbliżenia" perspektywa zostaje odwrócona. Tym razem analizie poddawane są konkretne realizacje: wiersze Józefa Czechowicza, Wisławy Szymborskiej, Mirona Białoszewskiego, Ryszarda Krynickiego i Stanisława Barańczaka, a zaprezentowane interpretacje stanowią doskonały pokaz tego, jak wiele w procesie interpretacji tekstu literackiego można zyskać, jeśli aparat stosowany przez tradycyjną poetykę wzbogacimy o narzędzia lingwistyczne. [...]

Dobre rozeznanie w osiągnięciach językoznawstwa strukturalnego i wykorzystanie ich w analizach pozwoliło uniknąć dowolności interpretacyjnych, a otwarcie na propozycje lingwistyki kognitywnej - przezwyciężyć ograniczenia oglądu strukturalistycznego. [...] Tezy teoretyczne są ilustrowane przykładami z polskiej poezji XX-wiecznej. Lista przywoływanych twórców jest długa i dzięki temu reprezentatywna. [...] Klarowności konstrukcji tomu odpowiada klarowność wywodu i języka przekazu - jest to polszczyzna elegancka i... by tak powiedzieć - przyjazna. Z recenzji dr hab. Jolanty Chojak, prof. UW