Książka otwiera przed polskim czytelnikiem świat wyobraźni autorów postkolonialnych, którzy odsłaniają źródła własnego pisarstwa, zmagania z językiem, a także dylematy tożsamości charakterystyczne dla obszarów (post)imperium.

Pochodzące z różnych krajów i kontynentów literackie zapisy doświadczeń związanych z rozpadem europejskich potęg kolonialnych, świadectwa napięć istniejących między kulturą metropolii a tradycją rdzenną łączy pewna wspólnota wrażliwości obejmująca sfery polityki, środowiska naturalnego czy kulturowej ekologii, odnoszącej się do przestrzeni wpisanych w lokalne idiomy, rytuały i praktyki społeczne.

Rozpoznawalne głosy takich twórców, jak Jamaica Kincaid, Amitav Ghosh, V.S. Naipaul, Chinua Achebe, Ngũgĩ wa Thiong'o, Wole Soyinka, George William Lamming, Derek A. Walcott, Wilson Harris, Nadine Gordimer – ukształtowane przez poczucie deprywacji lokalności i podmiotowości, a zarazem zadomowienia i pełnoprawnego obywatelstwa – poddają literaturę światową procesowi dekolonizacji i swoistej prowincjonalizacji, modyfikując tym samym właściwe jej geografie, kanony i poetyki.