W roku 1595 ukazała się niewielka książeczka, której anonimowy autor, odwołując się w tym celu do całego zespołu przemyślnie dobranych cytatów biblijnych, z wielką pasją dowodził, iż kobiety nie są ludźmi.

Prawdziwym obiektem tego ataku nie były jednak przedstawicielki płci niewieściej, lecz socynianie, czyli bracia polscy, preferujący zdecydowanie literalną interpretację Pisma.

Autor rozprawki próbował ośmieszyć ich praktykę egzegetyczną, pokazując, że ostatecznie pozwala ona udowodnić prawdziwość najbardziej nawet absurdalnej tezy. Jego rzeczywiste intencje nie zostały jednak przez większość współczesnych zrozumiane, książka stała się źródłem skandalu, potępiły ją natychmiast poważne teologiczne autorytety i długo jeszcze wywoływała w różnych europejskich krajach ostre polemiczne reakcje.

Jej autorstwo przypisywano, trudno powiedzieć czy słusznie, zmarłemu młodo poecie i filologowi Valensowi Acidaliusowi.