U ludzi, podobnie jak u zwierząt, może lub nie może występować potencjał cech demonicznych, zwierzęcych, ludzkich i boskich. Wszystko zależy od stopnia indywidualnego rozwoju. Cechy demoniczne to, ogólnie rzecz biorąc, agresja i zachłanność na terytorium, a w szczególności gniew, zazdrość, nienawiść, złość, pożądanie czyjegoś mienia i duma mylona częstokroć ze sporym zadowoleniem. Do cech typowo zwierzęcych należy poprzestawanie na samym jedzeniu, spaniu i rozmnażaniu. Do cech typowo ludzkich należy głód wiedzy, poznawanie tajemnic natury i kreatywność. Cechy boskie określa jednoczenie się z Bogiem w bezinteresownej miłości i służbie.

Duchowy rozwój zmierza do działania dla dobra nie tylko ludzkiej społeczności, ale i całej przyrody. Zwierzęta, podobnie jak ludzi, cechuje mądrość i zdolność do bezinteresownej miłości. Przykładem mogą być choćby słonie, które osłaniają sobą przed ostrzałem rannego słonia, próbując go wyprowadzić w bezpieczne miejsce. Istnieją też ptaki, które dla swoich ukochanych przynoszą w darze kwiaty.