Don Mee Choi jest uznaną poetką i tłumaczką, która nowatorsko opisuje polityczne, osobiste i literackie oblicza postkolonialnej kondycji Półwyspu Koreańskiego, łącząca elementy fotografii i kolażu. E, Tracy Grinnell tworzy tak zwane wiersze seryjne, eksperymentalne poematy o fragmentarycznej, otwartej kompozycji, w których bada somatyczne oddziaływanie muzyki i pamięci. Nathalie Handal splata historie Bliskiego Wschodu, Karaibów, Europy i Ameryki Północnej, snuje wielojęzyczne opowieści o różnych miejscach i kulturach, prowadząc czytelnika z Aleppo do Paryża i Port-au-Prince. Sarah Mangold podziela muzyczne zainteresowania Grinnell, ale jej poetyka jest przede wszystkim inspirowana sztukami wizualnymi i historią kobiet - losami zapomnianych dziś badaczek, artystek i pisarek. Co więcej, twórczość Mangold zgłębia relacje między środowiskiem naturalnym i tym, co ludzkie i nie-ludzkie, nie zamieniając się przy tym w karykaturę ekopoetki. U Tyrone'a Williamsa - który ma tak różnorodny dorobek, że trudno przygotować z niego reprezentatywny wybór - widać też geograficzny rozmach wierszy Handal. Williams, podobnie jak Choi, Grinnell i Mangold, sięga po wspomnianą formę wiersza seryjnego. Z niezwykłą lekkością łączy śmiałe figury stylistyczne z poetyką powściągliwości, gdy bierze na warsztat kwestie rasy, władzy, religii i nierówności społeczno-ekonomicznych. (ze wstępu Marka Tardiego)