Oni nie są tacy jak my? Kiedy przeprowadziliśmy się do Wirginii Zachodniej, zanim zaczęłam mój ostatni rok w szkole, musiałam przyzwyczaić się do dziwacznego akcentu, rwącego się łącza internetowego i całego morza otaczającej mnie nudy. Aż do momentu, kiedy spotkałam mojego nowego, wysokiego sąsiada o niesamowitych, zielonych oczach. Wszystko było dobrze, dopóki nie otworzył ust? Wtedy zrozumiałam, że Daemon jest wyniosły, arogancki i jak mało kto potrafi doprowadzić mnie do szału. A potem zaczęły dziać się dziwne rzeczy. Przez Daemona i jego pochodzenie, wpadłam w kłopoty i groziło mi śmiertelne niebezpieczeństwo. Jak na ironię, jedyną szansą, żebym wyszła z tego cało, było trzymanie się blisko niego, tylko on potrafił mnie ochronić. Oczywiście, jeśli za jego arogancję nie zabiję go pierwsza... - Jesteś dupkiem. Mówił ci to ktoś wcześniej? - Och, Kotek, każdego dnia mojego błogosławionego życia.