Problematyka komunikacji społecznej od dawna stanowi przedmiot zainteresowania socjologów kultury, psychologów społecznych, badaczy opinii publicznej i prasoznawców. Również we współczesnej nauce historycznej ukształtował się odrębny nurt badań dotyczących dziejów komunikacji społecznej. O ile badania te rozwnęły się dynamicznie w zachodnioeuropejskiej nauce historycznej (Niemcy, Francja, Anglia), o tyle stan polskich badań nad dziejami komunikacji społecznej w Rzeczypospolitej szlacheckiej (XVI--XVIII w.) rysuje się dość skromnie na ich tle. Dlatego z wielkim uznaniem należy powitać prezentowany zbiór studiów.