Jest to ponad stu stronicowy tom przekładów France'a Perešena, który jest przez Słoweńców powszechnie uważany za skarb i dumę narodową. Przez coraz to nowe pokolenia poetyckie jest szczególnie ceniony jako niedościgły wzór precyzji wypowiedzi w jej najbardziej mistrzowskiej formie. Gdyby szukać nazwiska o porównywalnej randze wśród polskich twórców słowa, to zapewne byłby to Jan Kochanowski, również z powodu podobnej pozycji startowej tych dwóch mistrzów: tylko na początku powoływania do życia obszarów ducha w nowym języku (w czasach Prešerena językiem porozumiewania się inteligencji słoweńskiej był niemiecki) można sprawę narodową w tak naturalny sposób połączyć z osobistą.