„Lustrzany sześcian” – na pierwszy rzut oka wiersze Łesia Bełeja sprawiają wrażenie dość tradycyjnych i sympatycznych w swoim liryzmie. Jeśli jednak wczytać się w nie głębiej, można dostrzec w nich próbę ogarnięcia całości ludzkiego doświadczenia: anektowania przez wiersz coraz to nowych obszarów, poczynając od ekspansji geograficznej, temporalnej po kulturową. Podziw budzi erudycja tego poety. Eksploracji świata towarzyszy eksploracja własnego wnętrza: często można tu spotkać utarte (czy wytarte) tropy lub metafory, ale to pierwsze wrażenie jest mylne, bo ogrywane są one zmyślnie i precyzyjnie. Autor zachowuje nad nimi pełną kontrolę i nie popada w sentymentalizm. „Lustrzany sześcian”, z ducha jakby klasycystyczny, jest tak naprawdę awangardowy.