Dynamiczny rozwój cywilizacji przyniósł ze sobą także pewne zagubienie prawdy o człowieku, co jest współcześnie przejawem kryzysu jego tożsamości. Refleksja nad ciałem człowieka została sprowadzona do twierdzeń nauk przyrodniczych. Sfera duchowa często pozostaje jedynie na marginesie codziennej troski ludzi. Zjawiska zagubienia własnej płci, tzw. "miłość wirtualna", aseksualność jako nowa "orientacja", świadoma ucieczka w samotność, urzeczowienie spotkania seksualnego, bezwstyd kultury, uporczywe poszukiwanie sposobu poszerzenia sfery doznań erotycznych, traktowanie człowieka jako towaru i inne są tego przykładem. Ponowne odkrycie integralnej prawdy o sobie, a więc samoodkrycie człowieka, jest ciągle konieczne. Kościół od wieków wskazuje na miłość jako obszar, na którym może dojść do odbudowy szacunku człowieka do samego siebie.