Ona Jest piękną blondynką, on przystojnym, szarmanckim mężczyzną. Ona i On nie widzieli się siedem lat. Stacja w Krakowie. Na peronie stoi pociąg do Poznania. Kobieta chce wsiąść do pociągu, stoi przy ostatnim wagonie, tyłem do mężczyzny. On jej nie poznaje, no bo jak? Pomaga jej wnieść walizkę. Ona się odwraca żeby podziękować i na jej ustach zamiera podziękowanie. Wsiada do pociągu. Mężczyzna kupuje bilet do Poznania u kierownika pociągu. Idzie do wagonu pierwszej klasy i siada w przedziale, dokładnie naprzeciw kobiety. Jadą razem 14 stacji i wspominają swoją miłość. Ona designerka z sukcesami, mieszka samotnie w Londynie. On słynny pisarz. Żyje z nową partnerką i swoim synem. Dla świata – ludzie sukcesu. Tak naprawdę są nieszczęśliwi i samotni, bo po rozstaniu ona już z nikim się nie związała. On mimo, że ma nową partnerkę... Nigdy już nie spotkali kogoś, kto zawróciłby im w sercu. Jadą i wspominają... wiedzą, że są dla siebie stworzeni, ale nie potrafią się wznieść ponad swój egoizm, strach i narcyzm. Boją się miłości...

Druga część powieści jest adekwatnie odwrócona do części pierwszej. Głównymi bohaterami są te same postaci, jednak ich losy przebiegają inaczej, spowodowane wyborem. Jest to świetny zabieg autora, który wyprzedza myśl czytelnika, często po skończonej lekturze, zachodzi pytanie, co by było gdyby?

Książka się składa z dwóch części, z dwóch pierwszych stron okładek, o wspólnym tytule i dwóch różnych podtytułach. Po skończonej części pierwszej, następne strony są wspak. Po odwróceniu książki zaczyna się nowa część powieści.

Książka jest bardzo nowatorska, czyta się jednym tchem, nie sposób się od niej oderwać. Jest bardzo interesująca i intrygująca. Zachęcam do lektury.