Autor sięga po łagodną ironię, układa rodzaj ballady, poezji śpiewanej. Sięga po gest i figurę pokory wobec wszystkiego, co jest, co się staje, co się składa na świat widzialny i niewidzialny. Ma skłonność do przyjmowania postawy filozoficznej wobec języka, wobec tradycji, sztuki i klasyki.