W poszukiwaniu optymalnej doktryny precedensu. Między common law a civil law: precedens sądowy w norweskim systemie prawa stanowi swoiste uzupełnienie rozważań podjętych w książce pt. Anglosaska doktryna precedensu. Porównanie z kontynentalną praktyka orzeczniczą. Obrawszy za punkt wyjścia doktrynę precedensu panującą w Królestwie Norwegii, autor poddaje wszechstronnej ocenie poszczególne zasady i instytucje, jakie wiążą się z precedensem sądowym – z zamiarem uzyskania doktryny precedensu o optymalnym („idealnym”) charakterze. Służą mu w tym celu powszechnie uznawane kryteria, między innymi takie jak: pewność prawa, przewidywalność prawa, przejrzystość prawa, elastyczność prawa tudzież ujmowana zarówno subiektywnie, jak i intersubiektywnie sprawiedliwość oraz efektywność wymiaru sprawiedliwości, a także dążenie do zapewnienia równowagi instytucjonalnej między władzą sądowniczą i ustawodawczą. Zwieńczeniem przeprowadzonych analiz jest przedstawienie trzech obrazów wzorcowej doktryny precedensu: jednej uniwersalnej przeznaczonej dla demokratycznego państwa prawa, drugiej dedykowanej specjalnie Państwom Członkowskim Unii Europejskiej oraz trzeciej odpowiedniej dla sądów unijnych i ich relacji z sądami krajowymi. Przy tym niejako przy okazji został tu też zarysowany aktualny kształt praktyki orzeczniczej Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej wraz z określeniem: mocy wiążącej orzeczeń pochodzących od tego trybunału, tego, co w przypadku takich orzeczeń posiada znaczenie w trakcie rozpoznawania spraw sądowych w sądach unijnych i krajowych, oraz języka i stylu, w jakim są sporządzane uzasadnienia do takich orzeczeń. Poza tym została tutaj także rozważona ewentualna obecność w tej praktyce takich instytucji jak ratio decidendi i obiter dicta, distinguishing oraz overruling. Książka ta adresowana jest zarówno do konstytucjonalistów oraz teoretyków i filozofów prawa, jak i wszystkich pozostałych osób zainteresowanych problematyką systemów prawnych i koncepcją sądowego precedensu.