W swojej najnowszej książce Pozytywiści warszawscy: dylematy pokolenia. Studia Janicka kontynuuje nowoczesne spojrzenie na pozytywizm, dzięki czemu powstała fascynująca opowieść, która odświeża i ożywia tę ? pozornie nudną, pokrytą szlachetną patyną ? epokę. Na uwagę zasługuje już sam tytuł ? wiele mówiący, zdradzający autorski zamysł. Pojawiają się tu bowiem dwie znaczące kategorie ? przestrzeni i pokolenia. Janicką interesuje pokolenie młodych ludzi, zazwyczaj absolwentów Szkoły Głównej, którzy tworzyli (nie tylko literaturę) tuż po klęsce powstania styczniowego i którzy musieli stawić czoła wielu dylematom epoki. Najogólniej rzecz ujmując, musieli z jednej strony odpowiedzieć na pytanie, jak żyć pod zaborami w czasach zintensyfikowanych represji, a z drugiej ? jak odnieść się do przyspieszenia cywilizacyjnego Europy i Ameryki. fragment recenzji dr hab.Mateusza Skuchy [?] klucz biograficzny/biografistyczny świetnie się w tej pracy sprawdza. Ilekroć mamy do czynienia ze szkicami ?ludzi żywych? ? Świętochowskiego, Żeromskiego, Komornickiej czy Orzeszkowej ? tylekroć wyglądają ku nam osoby, których życie jest zmiennym, pełnym myśli i sprzeczności irracjonalnym procesem, zmaganiem, pracą, usiłowaniem. W tym trudzie kształtowania własnej egzystencji i nadawania sensu swojej służbie publicznej ? są to zawsze nasi współcześni. Piękne są w tej książce fragmenty, w których pokazuje się nam sama Autorka: mówiąca własnym głosem, przeświadczona (słusznie przecież), że odczytanie prac tamtego pokolenia jest zadaniem i to zadaniem ważnym, angażująca nas ? czytelników w swoją lekturę, czasem szczegółową, czasem emocjonalną, czasem mierzącą się z próbą syntezy. Obecność tego głosu ? człowieka odczytującego ? uważam za ogromną zaletę tej pracy. fragment recenzji dr hab.Małgorzaty Litwinowicz Droździel