„Na Północ. Jak pokochałem Arktykę” otwiera arktyczną trylogię, w której ulubiony dziennikarz-przyrodnik Polaków zabiera czytelników nie tylko w podróż na północne krańce kuli ziemskiej, ale też w osobistą podróż w czasie. Wraca bowiem do swoich pierwszych polarnych przygód – najpierw w Estonii, potem na Spitsbergenie. Opowiada o świecie, którego dziś już nie ma. „Na Północ” czyta się tak, jakby słuchało się gawędy Adama – są tu i chłopackie przygody, i dużo wiedzy przyrodniczej, emocje, wzruszenia i zwroty akcji, a do tego galeria barwnych postaci. Wszystko opowiedziane w charakterystycznym Wajrakowym tonie pełnym ciepłego humoru i bezpretensjonalności. Książkę uzupełniają wspaniałe zdjęcia wykonane przez autora.

Adam Wajrak dziennikarz i przyrodnik, mieszka w Teremiskach w Puszczy Białowieskiej. Od 1994 roku regularnie odwiedza Arktykę, do której, jak mówi, nie jeździ, ale wraca. W 1996 roku razem z Wojtkiem Moskalem i Jackiem Jezierskim przeszedł na nartach wschodnie wybrzeże Spitsbergenu, a w 2000 roku również z Wojtkiem i Jackiem oraz Wojtkiem Jazdonem przenartował z Kanady na Grenlandię.

Autor wielu książek, również dla dzieci, m.in.: „Wilków”, „Wielkiej księgi prawdziwych tropicieli”, „Kuny za kaloryferem” (z żoną Nurią Selwą Fernandez), „Lolka” oraz serii komiksów o ptakach z Umarłego Lasu (z Tomaszem Samojlikiem).

Dlaczego pojechałem na Północ? Naczytałem się przygodowych książek o Północy, napchałem sobie nimi mózg, wypełniłem duszę i serce. To one mną całkowicie zawładnęły i to one kazały ruszyć w drogę, kiedy tylko nadarzyła się okazja. Musiałem sprawdzić, czy na Północy rzeczywiście jest tak fajnie i tak ciekawie, jak piszą. Okazało się, że jest jeszcze ciekawiej i fajniej, niż byłem w stanie sobie to wyobrazić. Zakochałem się w Północy, zakochałem się w Arktyce. Zakochałem się w niej, bo choć wydaje się groźna, tak naprawdę jest bogata, przyjazna i - szczególnie dziś - bardzo krucha.
– Adam Wajrak –

Fragment

Jednym z tych, którzy posłali mnie do Arktyki, obok najwspanialszego Jacka Londona i nieśmiertelnych Centkiewiczów, był James Oliver Curwood, ten od „Szarej Wilczycy” i „Włóczęg Północy”. Całkiem niedawno znalazłem taki jego cytat: „Przyroda jest moją religią... Dlatego moją ambicją, życzeniem i wielkim celem jest przeniesienie czytelników w samo jej serce. Kocham przyrodę i myślę, że i oni będą musieli ją pokochać, jeśli tylko uda mi się zapoznać ich ze sobą...”. Nie ma co gadać. Udało się panu, panie Curwood.
„Na północ”, którą właśnie trzymacie w rękach, jest pierwszą książką z arktycznej trylogii. Miała powstać jedna książka o tym, co dzieje się w Arktyce, ale byłaby bardzo gruba i bardzo długo bym ją pisał. Wyjdą więc trzy. Trzy opowieści. Opowieść o początku, o tym, jak stawiałem tam pierwsze kroki, opowieść o lodzie, czyli tym, co w Arktyce najważniejsze, a na koniec opowieść o tym, jak zrobiło się za gorąco.
Adam Wajrak - Teremiski, Sewilla, Kraków