W powieściach Renaty Czarneckiej miłość i nienawiść, lojalność i zdrada służą jednemu – władzy, a kobiety wychodzą z cienia mężczyzn, by grać główne role.

Dwa królestwa, jedna krew
Latem 1320 roku Elżbieta Łokietkówna opuszcza Kraków, by poślubić króla Węgier Karola Roberta, pierwszego Andegawena na tronie w Budzie. Piętnastoletnia królewna, wzorem świętej Kingi, ma nadzieję na życie w ascezie u boku męża. Karol Robert szybko rozwiewa te złudzenia – królowa rodzi synów.

Tymczasem umiera następca tronu Neapolu. Wedle prawa korona należy się Węgrom. Aby uniknąć rozlewu krwi, zostaje skojarzone królewskie małżeństwo. Joanna, córka zmarłego władcy, poślubia Andrzeja, syna Elżbiety Łokietkówny i Karola Roberta. Młodych łączy krew Andegawenów, dzieli wszystko inne. Wrogość Neapolitańczyków wobec Węgrów narasta. Nad królestwem zawisa widmo wojny. Drży ziemia pod nogami wielotysięcznej węgierskiej armii. Neapol tonie we krwi. W dalekiej Budzie Elżbieta Łokietkówna modli się o pomyślne zakończenie konfliktu…

Pęknięte królestwo. Ostatni Jagiellonowie
Po śmierci Barbary Radziwiłłówny królowa Bona ma nadzieję, że uda jej się powrócić na Wawel i skojarzyć kolejne małżeństwo syna. Odżywają w niej nadzieje na połączenie dynastii Jagiellonów i Walezjuszy. Jednak Zygmunt August wbrew woli matki poślubia Katarzynę Habsburżankę.  Bona, która wciąż uważa Habsburgów za wrogów, nie widzi dla siebie miejsca w królestwie i postanawia wrócić do swego dziedzicznego księstwa w Italii. Wyjazdowi sprzeciwia się młody król. Gian Lorenzo Pappacoda, zaufany sługa Bony, dwoi się i troi, aby dopomóc swej pani w powrocie do ojczyzny. Zgorzkniała i niedoceniana królowa nie dostrzega mrocznych sideł, jakie zastawia na nią dworzanin.