Nieważne, czy nazywa się Rick Deckard i poluje na androidy, czy może Garret, Joe Ostatni Skaut Hallenbeck, czy właśnie Owen Yeates Ich rozpoznaje się z daleka: borsalino, prochowiec, spluwa zdolna zatrzymać szarżującego tyranozaura, niewyparzona morda i smykałka do pakowania się w niewyobrażalne kłopoty Zwykle na kacu i bez fajek w kieszeni
Prywatny detektyw. Z prywatnym biurkiem w norze, która choćby stanął na głowie i wdzięcznie podskoczył zawsze śmierdzieć będzie pieprzonym antykwariatem. W tę sprawę wszedł tak, jak wskakuje się do pędzącego pociągu. Bez biletu, bez pojęcia jak się wszystko zaczęło, z perspektywą przyśpieszonego zgonu zanim cokolwiek się wyjaśni.
Ludzie zmieniają się w sadystyczne bestie. Każdy trop urywa się w ryku detonacji. Ci, którzy mają coś do powiedzenia milczą. Z gardłem rozharatanym od ucha do ucha niewygodnie się konwersuje. Więc rusz dupsko zanim ci je odstrzelą!
Oto historia opowiedziana głosem schrypniętego od fajek i wódy twardziela. I popita czymś mocniejszym niż cienka, choć legalna 33-procentowa whisky.