Agnieszka Płonka niczym w “Niebie nad Berlinem” zaprasza do swoich wersów anioły. Na tym się jednak nie kończy, bo zaprosiny na ten kolorowy i zadziwiający spektakl otrzymują także reprezentanci zła. I zaczyna się liryczny pojedynek, w którym filozoficzne rozważania i ciężkie strofy zderzają się chwilami rubaszności i puszczania oka do czytelnika. Jakie będą skutki tej batalii? Tego dowiedzą się już ci, którzy odkryją tajemnicę, zaklęta na kartach “Bitew Anielskich”. Lunapark Dostałam bilet do lunaparku O, jak będzie wesoło Będziemy się bawić i jeść watę cukrową Trochę było drogo Mama wydała kilka tysięcy Musieli sprawdzić moje DNA Żebym miała zdrowe nerki No bo waty się nie da jeść jeśli są chore Ale byłam zdrowa Więc to mnie wybrali i pojadę O, jak będzie wesoło Tyle smaków lodów do wyboru I wszystkie są w porządku Więc każdy ma rację I dobrze się razem bawimy Raz ktoś powiedział, że to nieprawda Co za smutny głupek Po co przychodził do lunaparku Jeśli nie chce, żeby było fajnie Tyle rzeczy tu można robić Jest kolejka i dom strachów I samochodziki, i strzelanie do balonów Gra w kulki i te świecące pałeczki Co robią „łuuu” kiedy robi się za cicho Jak wesoło się bawić Jest tu mama, i tata, i brat, i pies, i babcia I można robić co się chce Tylko babcia nagle powiedziała, że coś ją boli I że się źle czuje Jak to Przecież nie po to tyle zapłaciliśmy za bilet Żeby teraz coś kogoś bolało Co to w ogóle ma znaczyć Zaraz pójdziemy z reklamacją Będziemy żądać wyjaśnień, ale się potargujemy Patrz, tam w okienku siedzi jakiś facet w pince-nez, już my mu… No dobra, w kasie pokazali Że małym drukiem było coś o złym samopoczuciu Ale kto by to czytał Nie tak się zaprezentowali, niech zmienią marketingowca Powiedzieli, że jak chcemy się bawić To możemy babcię wysłać do domu No okej Tak zrobimy Zaraz Dokąd?