Książka Karoliny Kmiecik-Jusięgi pt. Profilaktyka społeczna w pedagogicznych przestrzeniach środowiska lokalnego niewątpliwie wpisuje się w nurt poszukiwań skutecznych rozwiązań teoretycznych i praktycznych w zakresie profilaktyki społecznej, których celem jest reagowanie na narastające we współczesnych społeczeństwach coraz bardziej złożone i liczne problemy społeczne. Autorka, wychodząc z założenia, że to właśnie „człowiek – osoba determinuje swoje otoczenie”, celem swoich poszukiwań teoretycznych i empirycznych czyni pytanie: „Jak, w jaki sposób w pedagogicznych przestrzeniach wiejskiego środowiska lokalnego są tworzone i realizowane działania profilaktyczne”, w domyśle ukierunkowane na zapobieganie zachowaniom ryzykownym, występującym wśród dzieci i młodzieży. Książkę Karoliny Kmiecik-Jusięgi uważam za bardzo wartościową, solidnie osadzoną w literaturze przedmiotu oraz opartą na równie rzetelnie przeprowadzonych badaniach. Oddaje ona bowiem obraz przemian, jakim podlegają w szczególności społeczności wiejskie, a zwłaszcza społeczności posadowione w bliskim sąsiedztwie wielkich aglomeracji miejskich. Prof. dr hab. Wiesław Ambrozik Książka może być widziana jako ciekawa i rzetelna badawczo propozycja w perspektywie zastosowanej metodologii badań. W sensie podstawowym osadzona jest moim zdaniem w monografii terenowej, ale (jak deklaruje autorka) łączy rzeczywiście w sobie jednocześnie działania etnograficzne z badaniami w działaniu. Całość oparta jest na dobrze rozumianym i zrealizowanym podejściu jakościowym. Wybór takich rozstrzygnięć metodologicznych uważam za bardzo trafny wobec podjętej problematyki i celów badań. Analiza przeprowadzonych badań własnych ukazana w kolejnych rozdziałach posiada układ klasyczny, typowy dla relacji z badań monograficznych terenowych o profilu problemowym, gdzie polem problemowym jest aktywność różnych podmiotów w zakresie profilaktyki społecznej w konkretnej podkrakowskiej gminie. Charakterystyka ogólna eksplorowanego środowiska, wraz ze swoistym uzasadnieniem jego wyboru jako terenu badań, poprzedzona została opisem ewolucji charakteru środowiska wiejskiego jako takiego. Prof. dr hab. Ewa Jarosz