Lato 1992 roku. Mieszkańców Belgradu ogarnia wojenna gorączka. Dwudziestodwuletnia Jelena obserwuje całe to zamieszanie z udawaną obojętnością. Jest studentką tutejszej szkoły teatralnej, dziewczyną z pozoru arogancką i cyniczną, a w głębi duszy wrażliwą i szlachetną. Próbuje swych sił w fotografii, pragnie zostać pisarką. Za namową przyjaciela, weterana niedawnych działań wojennych, którego pieszczotliwie nazywa „kretynem”, Jelena postanawia zrealizować od dawna odkładany pomysł i na podstawie przechowywanych na dnie szafy dokumentów po babce zrekonstruować jej historię. Z listów, zapisków, pism urzędowych i wspomnień żyjących jeszcze świadków tamtych wydarzeń powoli wyłania się opowieść tragiczna i fascynująca zarazem. Kolejne świadectwa odsłaniają obraz kobiety pięknej, niezłomnej i zagadkowej, związanej mroczną tajemnicą ze swym przyrodnim bratem i uwikłanej w ryzykowną grę z wszechwładnym pułkownikiem służb bezpieczeństwa. Życie Jeleny i historia jej babki, również Jeleny, zaczynają przeplatać się i uzupełniać – dziewczyna odtwarza w wyobraźni brakujące elementy swej opowieści, zaś historia sprzed półwiecza pozwala jej spojrzeć inaczej na chaos panujący dookoła.