Broń biologiczna to drobnoustroje chorobotwórcze (wirusy, bakterie, riketsje, grzyby), materiały z nich pochodzące, toksyny biologiczne oraz środki do ich przenoszenia. Celem użycia broni biologicznej jest wywołanie ostrych i przewlekłych chorób, doprowadzając do epidemii ludzi, zwierząt lub roślin. Zasadniczo rozpatrywanymi środkami są jednak te, które mogą bezpośrednio oddziaływać na człowieka i mogą być zastosowane jako środek do prowadzenia wojny ekonomicznej lub do wyparcia sił (ludności) z danego obszar. Oddziaływanie tych środków na człowieka będzie uzależnione od ich rodzaju oraz podjętych czynności profilaktyczno – ochronnych. Środki biologiczne, których działanie nie jest śmiertelne będą zazwyczaj oddziaływać czasowo. Natomiast, środki o działaniu śmiertelnym oraz epidemiotwórcze będą przyczyną powstawania zasadniczych strat wśród żołnierzy i ludności cywilnej. Unikalną dla wielu z tych środków oraz odróżniającą je od chemicznych odpowiedników cechą jest zdolność do powielania w organizmie w czasie i zwiększenie efektu chorobotwórczego Toksyny są to trujące produkty żywych organizmów, które również mogą być otrzymywane na drodze syntezy. Substancje te posiadają różnorodną toksyczność, która zdecydowanie przewyższa znane środki chemiczne. Korzyści z zastosowania broni biologicznej wykazano już w raporcie ekspertów ONZ z 1969 roku, który ocenia koszt działań przeciwko ludności cywilnej na: • 1$/km2 dla broni biologicznej; • 600$/km2 dla broni chemicznej; • 800$/km2 dla broni jądrowej; • 2000$/km2 dla broni konwencjonalnej. Broń biologiczna jest prosta i nie droga w produkcji, wymaga niewielkich zasobów finansowych, lokalowych i aparaturowych, a samo użycie nie wymaga specjalistycznych środków. taktycznie jest to broń bardzo ekonomiczna, gdyż stosując miejscowo niewielka ilość substancji, namnaża się i przemieszcza się ona wraz z nosicielami (ludzie, zwierzęta itp.).