Ścieżka filmowa. Film. Jest! Wskoczyło na właściwe miejsce. Już wiedział. Hader. W swoim drugim filmie, sensacyjnej opowieści o życiu i śmierci z moralnym dylematem — jak to się nazywało? Zaraz... — aha, Sanitariusz, były szkolny kolega posłużył się rytmem i surowymi, jazzowymi improwizacjami, ilustrując kadry z biografii bohatera. Juraszka nie pielęgnował licealnych wspomnień, ale z daleka śledził poczynania ziomków z tym samym stemplem na świadectwie. Mimochodem i bez szczególnej systematyczności. Tak, chodziło o Filipa. Ale dlaczego? Nagle zrobiło mu się gorąco. — O, kurwa, zaklął pod nosem, przecież znaki układają się w ciąg, ktoś podsuwa mu trop, choć diabli wiedzą do czego. Miał już pierwsze dwa punkty na proste]: to nie mógł być przypadek, że zwłoki leżały na drzwiach, przecież te cholerne drzwi stanowiły w oczywisty sposób cytat z kultowe] sceny nakręcone] przez Kościkowskiego pierwszej części Miotu. Jasny gwint! Kto będzie następny?