W Przystanku Marzenie liryzm i humor, literacka anegdota i oryginalna refleksja egzystencjalna, to co osobiste i to co uniwersalne - splatają się w jedno tworząc barwny gobelin narracyjny, podobnie jak plastyczne opisy podróży do Singapuru, Indonezji, Maroka, Londynu przemieszane z frapującymi i zaskakującymi impresjami dotyczącymi życia m.in. bohemy artystycznej Krakowa, powrotów do kraju lat dziecinnych autora. Tę książkę czyta się "jednym tchem", wierząc z autorem, że nasze istnienia ogołocone z marzeń byłyby o wiele uboższe.

Przystanek Marzenie to kontynuacja bardzo dobrze przyjętego przez czytelników i krytykę "dziennika z przełomu wieków" pt. "Koncert dla nosorożca". Pisali o nim m.in.:

Ryszard Kapuściński - "To proza, która wciąga, zjednuje i podbija czytelnika swoją szczerością, rzetelnością i urodą".

Anna Dymna - "Autor jest wspaniałym obserwatorem i psychologiem. Potrafi najzwyklejsze codzienne zdarzenia, zasłyszane rozmowy, a przede wszystkim osobiste przeżycia, włącznie z tymi najbardziej bolesnymi, szpitalnymi, przemienić czystą poezję".

Ireneusz Kania - `Koncert dla nosorożca to moim zdaniem jeden ważniejszych współczesnych, osobistych głosów naszych wybitnych twórców`.

Profesor Bolesław Faron - `Koncert dla nosorożca różni się od dzienników Dąbrowskiej, Nałkowskiej, Herlinga-Grudzińskiego, Gombrowicza czy Lechonia. Jest w tym kontekście dziełem na wskroś samodzielnym`.