Pani Borsukowa jest już bardzo stara i dużo rzeczy widziała w życiu. Od wielu lat każdej niedzieli wyrusza ze swojego ogrodu i wspina się na szczyt pobliskiej góry, skąd podziwia cały świat.

Po drodze pomaga przyjaciołom, kontempluje przyrodę, zbiera grzyby. Pewnego dnia zaś spotyka na swojej drodze Lulka, który marzy po cichu, żeby wspiąć się na Słodką Bułeczkę, ale boi się, że sobie nie poradzi. Bo kiedy jest się małym i nie zna się tajemnic góry, wdrapanie się na nią wydaje się niemożliwe. Z przyjacielem jednak wszystko staje się prostsze. Zresztą prawdziwa przyjaźń to dbanie o siebie nawzajem. Tego i wielu innych rzeczy każdej niedzieli uczy się Lulek. Wzruszająca i czuła opowieść o drodze życia, wzajemnej trosce, znaczeniu poświęcania czasu innym i przekazywania wiedzy młodszym pokoleniom.

To jedna z ładniejszych książek, jakie trzymałam w rękach. Nie tylko dla najmłodszych, ale - w ogóle. W lapidarnej, przesyconej liryzmem formie opowiada o tym, co w życiu najważniejsze: o przyjaźni i miłości, o zmaganiu z własnymi niemożnościami i o przemijaniu. A także - a może przede wszystkim - o zachwycie nad światem. Przecież właśnie tego zachwytu chcemy uczyć dzieci.