Broniliśmy i bronić będziemy sprawy żydowskiej. Bronimy jej przez te tysięczne związki, które zespoliły od stuleci masy żydowskie, szukające już w średniowieczu przytułku w Polsce i już w średniowieczu prześladowane przez Niemcy. Broniliśmy jej dlatego, że poczuwaliśmy się w smutniejszej i niedawnej epoce do ciężkich przewin wobec tego ­narodu. Ale bronimy jej jeszcze z innych względów. Oto żaden inny naród tak jak naród polski nie rozumie tęsknoty za własną ziemią, za ziemią, która była ziemią jego przodków, gdzie nie jest on intruzem czy tułaczem. Dlatego naród polski rozumie tę walkę, jaką toczy palestyńskie żydostwo. Prawo każdego narodu do samodzielnego bytu narodowego na ziemi jego przodków – oto zasada międzynarodowa, która jest głoszona przez ­Polskę. Niepodległość, prawo do posiadania własnego narodowego państwa – oto potrzeba, której może nikt tak nie rozumie, jak Polacy, i dlatego właśnie rozumiemy dziś żądania i dążenia żydostwa w ­Palestynie i poza nią, jak rozumiemy każdy głód wolności – każdą walkę o wolność. Przemówienie w ONZ, 29 listopada 1947