Pod koniec pierwszej połowy dwudziestego pierwszego wieku projektowanie człowieka stało się faktem. Nadia ma wszystko. Piękno, zdrowie, bystry umysł. Jest dzieckiem doskonałym. Zaprojektowana przez matkę – szefową korporacji Exelixi – by pewnego dnia przejęła imperium inżynierii genetycznej.

Czy jednak da się w stu procentach kontrolować drugiego człowieka?

„Minerva 2049” to powieść czerpiąca garściami z klasyki tego dystopijnego podgatunku science-fiction i doprawiająca go obawami XXI wieku. Pierwotna wersja tej powieści zdobyła serca czytelników największego portalu czytelniczo-pisarskiego WATTPAD i po dziś dzień utrzymuje się na samym szczycie listy „Cyberpunk”.

Bartłomiej Sztobryn w niezwykle emocjonalny sposób zderza świat nastoletniej bohaterki – Nadii – ze światem dorosłych i ich intryg. Mało tego, wszystkie te problemy miesza z nieoczywistym światem supernowoczesnych technologii niedalekiej przyszłości.

Ogromnym plusem tekstu jest stopniowe – idące wraz z rosnącym napięciem – zacieranie granicy między tym co rzeczywiste, a tym co się tylko wydaje. Nadia spada z piedestału własnych przekonań, by potem dowiedzieć się, że nawet coś tak bliskiego jak wspomnienia, może okazać się oszustwem wprowadzonym do umysłu za pomocą specjalnych programów.