W czasach PRL telewizja stała się podstawową i ulubioną rozrywką Polaków, ich ?oknem na świat?, źródłem wiedzy o kraju i świecie. TVP była też istotnym elementem ówczesnego systemu politycznego oraz narzędziem w rękach kierownictwa partyjnego, za pomocą którego zamierzano sterować świadomością społeczną. Oczekiwania odbiorców i decydenta politycznego w zasadzie się wykluczały, a TVP chcąc usatysfakcjonować widzów i władze, narażała się na krytykę z obu stron. Telewizja Polska miała być narzędziem wspierającym system, a w rzeczywistości stała się czynnikiem kryzysogennym. Miała budować zaufanie do władzy, w istocie zaś nierzadko ją kompromitowała. Miała pomagać w kontrolowaniu informacji docierających do społeczeństwa, a niejako mimochodem sama ten informacyjny monopol łamała. Odegrała więc istotną rolę w systemie PRL, choć zupełnie odmienną niż ta, jaką jej narzucono i którą w gruncie rzeczy sama chciała pełnić.