Grupa UFO, założona w 1966 roku i zrzeszająca studentów Wydziału Architektury Uniwersytetu we Florencji, była jednym z najważniejszych przedstawicieli tzw. architettura radicale. Jej członkowie, wraz z przedstawicielami innych grup, takich jak Archizoom, Superstudio, 9999, Zzigguratt, oraz architektami Giannim Petteną i Remo Butim, poddali swoją dyscyplinę krytycznej analizie, kierując ją na szerokie pole sztuk wizualnych.

Radykalne działania architektów obejmowały happeningi z wykorzystaniem nadmuchiwanych obiektów, projektowanie wnętrz sklepów, restauracji i dyskotek oraz performanse zarówno na terenie miasta, jak i na peryferiach. Ich projekty były pełne ironii, humoru, krytyki społecznej i prowokacji. Wykorzystując taktykę środowiskowej i miejskiej partyzantki, chcieli zakłócić i zniszczyć mity i rytuały burżuazyjnego społeczeństwa.

Celem książki, opartej w znacznej mierze ma materiale źródłowym, w tym wywiadach z liderem grupy UFO Lapo Binazzim, było przeanalizowanie wpływu, jaki Umberto Eco wywarł na swoich studentów w czasie profesury na Wydziale Architektury. Związki te są szczególnie czytelne w zainteresowaniach kulturą popularną, komiksami i środkami masowego przekazu, w podobnym podejściu do architektury jako znaku, a także w prowadzonych przez UFO działaniach architektoniczno-urbanistycznych, odpowiedniku partyzantki semiologicznej Eco.