Monografia Słowo architekta. Opowieści o architekturze Polski Ludowej przedstawia obraz przemian polskiej architektury lat 1945-1989 w szerokim kontekście kulturowym, społecznym, politycznym. Materiałem źródłowym były nie tylko źródła historyczne, ale przede wszystkim wywiady przeprowadzone z "budowniczymi" PRL - architektami, którzy aktywnie działali w tamtych czasach. Kilkadziesiąt głosów, wspomnienia, anegdoty, próby oceny "tamtych" czasów, różne stanowiska, różne wybory – to wszystko tworzy rozproszoną strukturę książki. Poszczególne rozdziały książki opierają się na mikrohistoriach, które czasem wchodzą ze sobą w dialog, odsłaniają różne aspekty tego samego problemu, bywają wspomnienia bardzo osobiste i chłodne relacje zdarzeń. Zależało mi na utkaniu tej opowieści poza klasycznym wzorcem narracji historycznych, w którym dąży się do pewnej "wersji" historii. Jednocześnie książka ma podbudowę metodologiczną, która uprawomocnia i porządkuje taką właśnie strukturę.