Warsztat badawczy prof. Jacka Dąbały charakteryzuje erudycja, wnikliwa obserwacja, dialogiczność, syntetyzm. W książce Media, czyli głupiego widać – 104 diagnozy Autor poszerza kategorie opisu złożonego współczesnego świata mediów i dziennikarstwa o specyficzne pojęcie. Już nie fenomeny, paradoksy i racjonalizm, jak w poprzednich pracach, ale pytanie: „Czym jest „głupota” i jakie są jej medialne przejawy?”. Wartość tej książki streszcza się w encyklopedycznym określeniu: „Mądrym dla memoriału, idiotom dla nauki, politykom dla praktyki, melancholikom dla rozrywki”. prof. dr hab. Iwona Hofman, medioznawca (UMCS) Aforystyczny styl, filozoficzne refleksje, mądrości o głupocie w mediach. Eseistyka najwyższych lotów w pigułce! Czytać, czytać i jeszcze raz czytać!dr hab. Marek Palczewski, medioznawca, prof. Uniwersytetu SWPS To książka przeciwko „machaniu ręką”; przeciwko lekkomyślnemu zbywaniu spraw i mówieniu: „jakoś to będzie” lub „to mnie nie dotyczy”; przeciwko fałszywemu „rozsądkowi”. Otóż głupota, którą śledziAutor, nie tylko „dotyczy”, ale wręcz dotyka nas wszystkich, jest bowiem wszechobecna. Nie ze wszystkimi analizami i wnioskami Autora się zgadzam, ale warto przeczytać tę książkę, która pokazuje, do jakiego stopnia głupota staje się atrybutem władzy, hegemonem przestrzeni publicznej. Jak zaś uczy historia, mariaż władzy z głupotą jest zaczynem spustoszenia. prof. dr hab. Tadeusz Sławek, literaturoznawca (UŚ)