Tytuł tomiku Konrada Krakowiaka: Już czas wprowadza od razu w klimat pytania: na co? Podmiot liryczny wierszy – wrażliwy na znaki czasu – zdaje się rozpoznawać nadchodzący koniec świata, w każdym razie koniec świata dotychczasowego, oswojonego, naiwnie postrzeganego jako bezpieczny. „Już czas” to zaproszenie do zrewidowania swojego postępowania, zastanowienia się nad tym co tu i teraz. Dokąd, po co? Dlaczego? To czas na stawienie czoła trudnym, lecz nieuniknionym pytaniom egzystencjalnym. Dają tu o sobie znać charakterystyczne dla twórczości Krakowiaka paradoksy i pozorne sprzeczności, pomysły oparte na zaskakującej puencie. To kolejny zbiór, w którym autor świadomie i twórczo czerpie z poezji Wisławy Szymborskiej: Małgorzata Mikołajczak w przedmowie do debiutanckiego tomiku „Warto” pisze: „Nie tylko zestawianie możliwości, mnożenie antynomii, budowanie sytuacji zawieszenia [...] wskazuje na poetycki patronat noblistki. Wpływy autorki Wszelkiego wypadku dostrzec można także na poziomie podejmowanych przez Krakowiaka motywów i sposobu obrazowania, a ponadto w predylekcji do intelektualnego oglądu świata i filozoficznego zdziwienia zagadką istnienia [...]” „Już czas” jest trzecią książka Konrada Krakowiaka. Jego wcześniejsze tomiki to „Lewa strona bytu” oraz „Warto”.