Kolejnym, ósmym już tomem serii Katolicki Komentarz do Pisma Świętego jest Drugi List do Koryntian Thomasa D. Stegmana SJ, w którym czytamy:     Drugi List do Koryntian przedstawia wciąż aktualną wizję jednej z podstawowych posług Kościoła – mianowicie „posługi jednania” (5,18–19). (...) W kontekście sytuacji panującej na początku XXI wieku w Kościele – cierpiącym wskutek utraty wiarygodności spowodowanej występkami części duchownych, nieufności między niektórymi przedstawicielami hierarchii i wiernymi świeckimi, a także braku konstruktywnego dialogu między tak zwanymi tradycjonalistami i progresistami – przedstawiona przez apostoła wizja pojednania wewnątrz samej wspólnoty kościelnej jest szczególnie aktualna.     Choć Paweł sam jest założycielem wspólnoty i sprawuje nad nią władzę powierzoną mu przez Boga (10,8; 13,10), nie chce „okazywać swego władztwa” nad Koryntianami (zob. 1,24). Zamiast tego traktuje ich tak, jak kochający ojciec traktuje swe dzieci, zawsze dążąc do tego, co dla nich najlepsze (12,14–15). Co więcej, Paweł postrzega siebie samego jako „niewolnika” Koryntian (doulos; 4,5), pokazując, że jego powołaniem jest przede wszystkim służenie ich potrzebom. Na tym właśnie polega bycie „sługą” (diakonos) Boga (6,4). Paweł uniżył samego siebie (11,7), by móc głosić Ewangelię bez żadnej zapłaty. Z innych jego listów wiemy, że pracował własnymi rękami, by samodzielnie się utrzymywać i nie być finansowym ciężarem dla nowo założonych przez siebie Kościołów. Nie zaskakuje więc, że apostoł stwierdza, iż swą działalność prowadzi „w pracy i umęczeniu, często na czuwaniu, w głodzie i pragnieniu” (11,27; zob. też 6,5). Decyduje się na ponoszenie ofiar, na poświęcanie i ogałacanie samego siebie, by inni mogli odnieść z tego korzyść (4,12; 6,10) czytamy w Drugim Liście do Koryntian. Katolickim Komentarzu do Pisma Świętego. I właśnie takiego Kościoła nam wszystkim potrzeba.