Misterium pierwotnego znaczenia i ostatecznego celu kart tarota nigdy nie zostało w pełni wyjaśnione. Podobnie nigdy nie wyjawiono w zadowalający sposób tajemnicy tych złożonych i pięknych obrazów, które dekorują poszczególne jego arkana. Moje zainteresowanie tarotem zaczęło się, gdy uczęszczałem do szkoły w latach pięćdziesiątych ubiegłego stulecia i odkryłem miesięcznik zatytułowany „Prediction”. Interesowałem się wszystkimi tematami, które w nim znajdowałem: astrologią, chiromancją, magią, zjawiskami paranormalnymi, pogaństwem, a zwłaszcza tarotem. Każdy numer „Prediction” zawierał dwustronicowy artykuł na temat tej tajemniczej talii i tego jak z niej wróżyć. Był jednak przede wszystkim poświęcony odkrywaniu ukrytych znaczeń poszczególnych kart. Autorką tych artykułów, była utalentowana Madeline Montalban. Co miesiąc poruszała na przykład temat tego, jak wykorzystywała kabałę i alchemię do tłumaczenia układów tarota w czytelny i ludyczny sposób. Zdałem sobie sprawę z tego, jak rzadki jest to dar wiele lat później, gdy sam zacząłem pisać na temat tarota. Dowiedziałam się między innymi od Madeline, że tarot jest językiem symbolicznym, który mogą odczytać te i ci, którzy potrafią poświęcić czas na to, aby dowiedzieć się co mówią im poszczególne karty. Z pewnością łatwiej to powiedzieć, niż zrobić. Podobnie jak w przypadku wielu prawdziwych adeptów i adeptek, w historia życia Montalban zawierała wiele niewyjaśnionych luk, do końca pozostała jednak inspirującą nauczycielką, która przekazała mi miłość do tarota na całe życie. Ponad sześćdziesiąt lat później wciąż odkrywam szczegóły tego, co oznaczają jego obrazy oraz to, jak mogą oświetlić moje życie.