Książka tematycznie poświęcona jest chmurom oraz wszystkim zjawiskom z nimi związanym – różnorodnym opadom, mgle, burzy, tęczy; pogodzie czy niepogodzie. Dla fizyków chmura to skupisko cząsteczek wody w postaci pary, zmieniające przy odpowiedniej temperaturze swój stan w ciekły lub stały, tworząc opady deszczu, gradu czy śniegu. A czym są zatem dla humanistów? Chmury nie są jednolite, stanowią całą gamę różnych tworów, które człowiek obserwuje i te obserwacje przetwarza zgodnie ze swoimi potrzebami. Meteorolog lub wprawny obserwator potrafi na podstawie chmur przygotować prognozę pogody, biolog oszacować możliwości rozwoju środowiska naturalnego, artysta uwiecznić je w swoich dziełach, a humanista, wykorzystując, wiedzę o świecie pokazać ich rolę w życiu człowieka. Chmury od wieków fascynowały człowieka, ich piękno pochłaniało, a groza przerażała zarówno twórców, jak i zwykłych ludzi, czego dowodem są wytwory ludzkiej działalności artystycznej i teksty folklorystyczne. Chmury zawsze były kojarzone w dwojaki sposób: jako niewinnie sunące po niebie obłoki lub groźnie wypiętrzające się kowadła burzy. Ludzkość oczekiwała z nich zbawiennych, życiodajnych opadów deszczu czy śniegu, ale też chroniła się przed ich niszczącymi siłami. Zawsze jednak patrzyła z podziwem na te niewyobrażalne twory natury.