Młodzi ochotnicy Waffen-SS naznaczeni byli piętnem śmierci już gdy jechali nad Odrę, by odbyć swój chrzest bojowy. Rozkaz dzienny brzmiał : „Obrona pozycji do ostatniego żołnierza”. (...) gdy sowiecka kula znajdowała swój cel, nie było ważne czy ktoś ostatnim tchnieniem szepcze „Vive la Patrie!”, czy też „Leve het Vaderland!”. Ruski karabin wymierzony był bowiem w serce całej Europy. Ci, którzy przeżyli, po powrocie do ojczyzny zostali uwięzieni bez względu na wiek i potraktowani jak zdrajcy narodu. Prawdopodobnie dlatego, że 15 lat szybciej zrozumieli, kto jest śmiertelnym wrogiem Europy i uwierzyli, iż muszą stawić mu czoła. Czy musieli ginąć, by potem zostać za to wyklęci?