Drugie, rozszerzone i poprawione wydanie tomu opowiadań, który ukazał się w Czytelniku w 1960 r., wzbogacone o kilka tekstów ze skonfiskowanego przez cenzurę pod koniec lat 50. zbioru Codzienna ściana płaczu i, jak pisze we wstępie Włodzimierz Odojewski, kilka nowel zachowanych u mnie w teczce nie do druku. Niektóre opowiadania dotyczą wojny i jej konsekwencji, o innych Odojewski mówi: Druga połowa lat pięćdziesiątych to czas dość szybko zaostrzającej się cenzury. (...) Pisywałem więc nowele, które działy się wszędzie i nigdzie, w jakiejś jakby ponadczasowej i ponadgeograficznej przestrzeni, w snach, w chorobowej gorączce, pod narkozą, w malignie. Takie alegoryczne utwory jak Syzyf, czyli bliski bogom czy Ahaswer pozwalają nam poznać mniej znane oblicze pisarstwa Odojewskiego.