Chiny agresywnie manifestują swoje roszczenia terytorialne na Morzu Południowochińskim i Morzu Wschodniochińskim, balansując na krawędzi konfliktu zbrojnego. Ich postawa wobec Tajwanu i działania podejmowane w Cieśninie Tajwańskiej naznaczone są przemocą i groźbą wojny.

Jeszcze większe znaczenie ma rywalizacja między Chinami a Stanami Zjednoczonymi. Proces modernizacji sił zbrojnych, który ChRL rozpoczęła ponad dwie dekady temu, przybiera dzisiaj postać wewnętrznego równoważenia Stanów Zjednoczonych. Chiny przeszły od rozwoju „nisz doskonałości", wzmacniania zdolności do prowadzenia asymetrycznych działań wojennych, do rozbudowy potencjałów w sposób charakterystyczny dla supermocarstwa – na przykład przez budowanie lotniskowców, podnoszenie zdolności desantowych oraz zwiększanie zdolności operacyjnych floty podwodnej.

Otwarte pozostaje pytanie, jak zakończy się ta rywalizacja. Konflikt zbrojny między aspirującym a wciąż dominującym supermocarstwem nie musi być nieunikniony. Wydaje się jednak, że na naszych oczach wyłania się nowy układ dwubiegunowy, w którym konkurencja światowych potęg może przybrać bardziej zdecydowaną postać. Tym samym trwać będziemy w nieprzemijającym cieniu niepewności.