Zomerski zarzuca edukacji prawniczej w Polsce przyczynienie się do alienacji prawników i współkonstruowanego przez nich prawa w stosunku do otoczenia społecznego i politycznego, a w efekcie doprowadzenie do delegitymizacji prawa. Nie poprzestaje jednak na krytyce, ale podsuwa rozsądne recepty. (…) Pokazuje przyczyny, dla których w Polsce dyskurs prawniczy i ogólny dyskurs publiczny na temat prawa – w szczególności ten, powiedzmy, „ludowy”, w mediach i w prywatnych rozmowach nieprawników – zatraciły w pewnym momencie punkty styczne. Uzmysławia czytelnikowi, w jaki sposób możliwe stało się w ostatnich latach dokonanie tak głębokich zmian ustrojowych i społecznych o niedemokratycznym charakterze. prof. dr hab. Sylwia Wojtczak Kategorie naukowości i apolityczności były dyskursowi dogmatycznemu narzucone w sposób sztuczny i nie oddawały rzeczywistego sprzężenia dogmatyki ze światem polityki, ideologii i otoczeniem społecznym, a wręcz (…) miały ją od niego odciąć. Tym samym na długi czas pozbawiły prawników zdolności adaptacji do zachodzących zmian społecznych. Owej adaptacji sprzyjać ma za to skonstruowany przez autora projekt tzw. demokratycznej nauki prawa, który – operując w zasadzie instrumentami obecnymi od dawna w filozofii prawa w postaci teorii komunikacyjnych, argumentacyjnych i teorii dyskursu prawniczego – skupia się na najwcześniejszym etapie kontaktu z prawem, czyli na prawniczej edukacji. prof. ucz. dr hab. Tatiana Chauvin