Wiemy dziś, że wszelka świadomość jest świadomością czegoś, że człowiek nie jest już naturą, wyspą, więzieniem, esencją. Wiemy, że określa się poprzez swoje kontakty, poprzez sposób, w jaki pojmuje świat i samego siebie względem świata, poprzez styl relacji wiążącej go z przedmiotami, innymi ludźmi i samym sobą. [] W kontakcie z pięknym wersem, z udaną frazą, obrazem, epitetem czy nawet intonacją, rytmem albo ciszą każdy wielki pisarz odkrywa i tworzy swą pisarską wielkość i zarazem ludzką prawdę. Wielka literatura stanowi zatem uprzywilejowaną dziedzinę szczęśliwej relacji (Jean-Pierre Richard).