Listy Matki Klary Ludwiki Szczęsnej, współzałożycielki Zgromadzenia Służebnic Najświętszego Serca Jezusowego są dokumentem historycznym. Dzięki nim możemy poznać, w jaki sposób wydarzenia historyczne znane nam tylko z podręczników wpływały na codzienność pojedynczych osób, rodzin czy wspólnot zakonnych. Poznajemy też bliżej charyzmat założonego przez nią zgromadzenia, które odpowiadało na potrzeby polskiego społeczeństwa na przełomie XIX i XX wieku, gnębionego biedą oraz śmiertelnymi chorobami: gruźlicą, tyfusem brzusznym i plamistym.

Dzięki niej i z inicjatywy św. bpa Józefa Pelczara powstawały przytuliska dla służących pozbawionych jakiejkolwiek opieki po skończeniu swojej pracy, ochronki (przedszkola) a także szkoły gospodarstwa uczące młode dziewczyny kroju i szycia. Siostry pracowały też w szpitalach zakaźnych jako pielęgniarki i często niestety płaciły za to własnym życiem.

Z zebranej korespondencji wyłania się obraz niezwykłej kobiety, która bez względu na przeciwności losu potrafiła utrzymać godną podziwu równowagę pomiędzy aktywnością życia apostolskiego, a oddaniem i zawierzeniem Bogu. Jako wieloletnia przełożona i współzałożycielka zgromadzenia troszczyła się nie tylko o zdrowie i potrzeby materialne osób jej powierzonych, ale przede wszystkim o ich życie duchowe nigdy nie zapominając, że jest tylko „lichą sługą”.