W naukowej, naukowo-poznawczej i popularnonaukowej przestrzeni wydawniczej, poświęconej pedagogicznym, politologicznym, socjologicznym lub psychologicznym aspektom edukacji, oświaty, szkolnictwa, funkcjonuje wiele książek i artykułów o różnym poziomie edytorskim i merytorycznym. Na ogół poświęcone są one konkretnym, wybranym elementom systemu edukacji i oświaty i mają albo charakter opisów i analiz wyników autorskich badań empirycznych lub zestawień wyników badawczych innych autorów, albo są krytycznymi studiami krytyczno-teoretycznymi, stanowiącymi próby polemik i dyskusji z koncepcjami i teoriami uznanych autorytetów naukowych. Możemy też oczywiście spotkać publikacje na cześć wybranych uczonych i ich niekwestionowanego dorobku naukowego, co oczywiście jest cenną wartością samą w sobie, ale nie powinno stanowić reguły w pracach naukowych. Tak się jakoś przyjęło w polskim pedagogicznym piśmiennictwie naukowym i popularnonaukowym odnoszącym się do szkolnictwa i edukacji, że podejmowane problemy dotyczą na ogół wybranych i konkretnych zagadnień i koncentrują się często na krytyce aktualnych okresów funkcjonowania systemu szkolnego, bez wskazywania historycznych uwarunkowań tego stanu rzeczy. Liczni autorzy prześcigają się we wskazywaniu aktualnych bolączek i niedomagań polskiej edukacji i polskiej szkoły, obarczając nimi konkretnych decy­dentów edukacyjnych i starając się udowadniać, iż właśnie owi decydenci są przyczyną generalnego regresu oświaty i szkolnictwa w Polsce.

Na tym tle książka Profesora Bogusława Śliwerskiego pt. Szkolne rewolucje stanowi historyczny wyjątek. Jej Autor, który jest niewątpliwie najwybitniejszym Polskim Pedagogiem przełomu wieków, autorem lub współautorem najważniejszych książek pedagogicznych z ostatniego ćwierćwiecza, napisał pracę do tej pory niespotykaną na półkach księgarskich.