Jakub, podobnie jak Jezus, uczył, że świętość jest nie tylko możliwością, lecz nakazem dla każdego chrześcijanina. List św. Jakuba, napisany przez pobożnego człowieka, który znał Jezusa Chrystusa, mówił z Nim i Go dotykał, i który podążał żmudną drogą do czekającej nas doskonałości, może służyć jako wspaniały przewodnik dla wszystkich, którzy pragną wieść głębsze życie z Jezusem – życie, w którym panuje miłość i pokój, pełne mądrości i miłosierdzia, życie, w którym świętość staje się możliwa Lektura tekstów Jakubowych pomaga zrozumieć życie chrześcijańskie i dostarcza mocnego wsparcia wszystkim, którzy utykają na drodze do doskonałości. Celem Pierwszego Listu św. Jana jest oznajmienie w prosty sposób, jakie przymioty mają ci, którzy należą do Boga Ojca. Innymi słowy, św. Jan ukazuje w tym liście podstawowe kryteria pozwalające odróżnić tych, którzy prawdziwie należą do Boga, od tych, którzy do Niego nie należą. Jan napisał ten list nie tylko w celu objaśnienia znamion prawdziwego chrześcijanina. Jego głównym celem było wprowadzenie czytelników w głębsze współuczestnictwo, czyli komunię z Bogiem (życie wieczne) i ze sobą nawzajem. Drugi List św. Jana zajmuje się „prawdą”, która jest „w nas”, ale jest ona także czymś, w czym „chodzimy”. Według Jana „prawdą” jest sam Jezus Chrystus, prawda o Nim oraz prawdziwy sposób życia, do którego prowadzenia On nas wezwał. Autor zwraca także uwagę na przykazanie wzajemnej miłości oraz nakłania czytelników do chodzenia w miłości i zachowywania przykazań. Na pierwszym planie Trzeciego Listu św. Jana znajdują się relacje, w szczególności między przełożonymi w pierwotnym Kościele. Czytając ten list, mamy wgląd w osobistą komunikację Jana w kwestii relacji i wyzwań w jednym z Kościołów lokalnych.