Publikacja „Dyplomacja i polityka. Rosyjsko-polski słownik przekładowy E – K” stanowi naturalną kontynuację części pierwszej słownika wydanego w 2019 roku. Po czterech latach lubelska badaczka przedstawia czytelnikom kolejną część swojej pracy leksykograficznej. Już pierwsza część słownika dowodziła solidnego warsztatu naukowego jej autorki. Nie jest zatem żadnym zaskoczeniem wysoki poziom części kolejnej. Na ten ostatni składają się – w mojej opinii – trzy czynniki. Pierwszy – sięgnięcie przez autorkę po najnowszą metodologię leksykografii przekładowej, drugi – wykorzystanie starannie wybranego materiału tekstowego i trzeci wreszcie – doskonała znajomość języka rosyjskiego. Słownik, jak pisze autorka we wstępie, adresowany jest do szerokiego grona odbiorców. Już nawet pobieżna jego lektura potwierdza, że wszystkie podane w nim informacje mogą, ale nie muszą, być przydatne każdemu użytkownikowi. Ten bardziej wymagający znajdzie w słowniku szczegółowe informacje dzięki czytelnie przyjętej symbolice: ten mniej wymagający, nie sięgając do wskazówek, łatwo znajdzie poszukiwana parę przekładową. Zresztą funkcji tego słownika nie należy ograniczać wyłącznie do tłumaczenia tekstów specjalistycznych. Sprawdzi się on znakomicie nie tylko w nauczaniu języka w sferze dyplomacji i polityki, ale także jako bogaty zasób wiedzy językowej dotyczącej tej sfery. Analiza zawartości „Rosyjsko-polskiego słownika przekładowego. Dyplomacja i polityka, E – K” utwierdza mnie w przekonaniu, iż w przypadku tego typu prac najlepszym rozwiązaniem jest opracowanie monoautorskie. Wtedy to użytkownik otrzymuje konsekwentną realizację określonej koncepcji leksykograficznej na każdym poziomie organizacji słownika. To oczywiste, że (s)tworzenie tego ostatniego przez jednego autora stanowi prawdziwe wyzwanie, ale – jak widać – jest wykonalne i przynoszące znakomity efekt. Z recenzji dr hab. Andrzeja Charciarka, prof. UŚ