I nigdy cię nie opuszczę! – kontynuacja przewrotnej komedii I ja ciebie też!



I nigdy cię nie opuszczę. Przynajmniej do czasu, gdy na mojej drodze nie stanie ON…

Laura, Agata i Wiktoria odebrały bolesną lekcję od życia. Musiały wypić piwo, którego naważyły, choć Laura postanowiła już na dobre skończyć z alkoholem. Niestety branżowe imprezki i szef psychopata nie ułatwiają jej trwania w abstynencji, a presja sprawia, że traci kontrolę nad swoim życiem. Na szczęście przynajmniej Wiktoria wyszła na prostą i na skrzydłach miłości sunie w stronę ołtarza, aby ponownie poślubić swojego byłego męża Karola. Ale czy z jej naiwnością da się dwa razy wejść do tej samej rzeki? Agatę z kolei pochłonęła gorączka wielkiej miłości do wymarzonego chirurga, tylko że on woli leczyć gorączkę u pacjentów w Kalkucie. Przypadkowe spotkanie z dawną miłością wydaje się Agacie lekarstwem na zranione serce, ale czy tej pokusie na pewno warto ulec?

Ile pytań, tyle odpowiedzi. A przewrotny los nie daje żadnych wskazówek. Dobrze, że chociaż przyjaciółki nigdy nie opuszczają w potrzebie.

Donata była znajomą wszystkich. I przyjaciółką – a przynajmniej sama siebie tak nazywała. Tak naprawdę jednak, jeśli mogła komuś zaszkodzić, robiła to z przyjemnością, choć zawsze pod pozorem życzliwości. Mówiąc krótko, wredna suka. Tym razem świergotała:

– Jednak prawdziwe jest biblijne powiedzenie, że ostatni będą pierwszymi! Wszyscy już myśleli, że po ostatnich problemach w związku pogrążysz się w rozpaczy i samotności, a tu nie dość, że nagroda,

to jeszcze nowy partner… A właśnie! – Teatralnie rozejrzała się dookoła.

– Jakoś go nie widzę. To już zdaje się trzecia impreza, na której nie ma pięknego doktora. Gdzie ty

go chowasz? – Uśmiechnęła się złośliwie.

– Druga – sprostowała Agata, rozglądając się za jakąkolwiek odsieczą. – Artur ma dziś poważną operację i gdy my się tu bawimy, on ratuje ludzkie życie – użyła słów swojego partnera.

– I pewnie nie sam… – zachichotała Donata. – Tyle teraz młodych pielęgniarek…

fragment książki