Swinging Cellos choć napisany na klasyczny kwartet wiolonczelowy z towarzyszeniem fortepianu ma znamiona utworu z pogranicza muzyki popularno-rozrywkowej z elementami muzyki jazzowej. Charakteryzuje się on formą rapsodyczną złożoną z kilku skontrastowanych ze sobą sekwencji. Pierwsza z nich, otwierająca utwór zbudowana jest i oparta na triolowych figurach, jakby fanfarowych sygnałach. W części drugiej poprzez zmianę metrum i tempa oraz zastosowania motywiki opartej na nowym materiale dźwiękowym stylizowanej na muzykę epoki baroku następuje zmiana klimatu. Natomiast w trzeciej sekwencji słyszymy już rzeczywisty popis swingujących wiolonczel utrzymany w nieregularnym metrum. Powracająca motywika triolowych figur fanfarowych w części czwartej, a zarazem ostatniej zamyka klamrą powyższą kompozycję. Zastosowane tu podziały metro-rytmiczne wzbogacone intensywnym swingowaniem zaklasyfikować mogą powyższy utwór do kompozycji jazzujących.