Impet uderzenia chorągwi husarskich pod komendą Połubińskiego był ogromny. Środek prawego skrzydła, złożony z doborowych regimentów uplandzkiej i smalandzkiej rajtarii (były to skwadrony pod dowództwem ppłk. Plantinga i Rosena), został przełamany, a husaria przedzierała się w głąb ugrupowania przeciwnika mimo ognia prowadzonego przez nierozbite jeszcze skwadrony rajtarii nieprzyjacielskiej.