Zbiorek składa się z kilkudziesięciu sonetów o tematyce wspomnieniowej. Opisane są w nich wędrówki po Tatrach, które autor odbywał z młodszym bratem.

Refleksyjne utwory zawierają odniesienia do wspólnych wypraw i nie stronią od uczuć oraz emocji opartych zarówno na okolicznościach, jak i na nieporównywalnej do niczego, wspaniałej scenerii, jaką jest tatrzańska przyroda.

Sonety są nie tylko niezwykłą pamiątką przeżytych chwil. Swoim pięknem zachęcają do bliższego kontaktu z naturą i do odwiedzenia przywołanych miejsc – na ogół dobrze znanych górskim bywalcom. Wiersze, wielokrotnie adresowane do nieżyjącego brata, wzruszają i otwierają serce każdego czytelnika.

Zbigniew Tymowski – urodził się w Grodnie, skąd przeniósł się z rodzicami kolejno do Pińska, Wilna i Poniewieża na Litwie. Liceum ogólnokształcące oraz średnią szkołę muzyczną ukończył w Szczecinie. W tym mieście rozpoczął też studia w Wyższej Szkole Inżynieryjnej. Kształcenie muzyczne kontynuował w Wyższej Szkole Muzycznej w Poznaniu, następnie przeniósł się do Warszawy, gdzie w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej uzyskał dyplom w klasie fortepianu.

W Warszawie pracował jako inżynier elektronik, studiując jednocześnie na Politechnice Warszawskiej na Wydziale elektroniki. Będąc adiunktem w Przemysłowym Instytucie Telekomunikacji, uzyskał dyplom magistra inżyniera.

Od czasów licealnych fascynują go wędrówki górskie, szczególnie po Tatrach, które przewędrował wspólnie z bratem aż do jego przedwczesnej śmierci.