To jedna z niewielu książek, które mówią o zabobonach w sposób wyczerpujący, aktualny i przykuwający uwagę, a zarazem naznaczony odrobiną humoru. W swoich rozważaniach dotyczących zabobonności autor powołuje się na wyniki badań z zakresu antropologii, socjologii, historii i psychologii, by na koniec przedstawić refleksję teologiczną, która jest owocem nie tylko nauczania Kościoła, ale i jego osobistego doświadczenia kapłańskiego. Dzieło to jako wynik rzetelnych studiów nad zachowaniami o charakterze religijnym i świeckim odkryje przed czytelnikiem dziwne początki przesądów, tych starożytnych i tych współczesnych, niejednemu pomagając pozbyć się nieracjonalnych lęków i infantylnych przekonań.